Strona używa plików cookies, aby ułatwić użytkownikom korzystanie z serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza wyrażenie zgody.

Kazimierz Wiśniewski - Noty Biograficzne pierwszych Komendantów - Komenda Miejska Policji w Lesznie

Noty Biograficzne pierwszych Komendantów

Rozmiar czcionki

czcionka normalna
czcionka średnia
czcionka duża

Kazimierz Wiśniewski

002Kazimierz Wiśniewski, komisarz policji, kapitan rezerwy Wojska Polskiego, ur. 15.01.1893 r. w Krotoszynie, powiat Szubin, w rodzinie Stanisława i Franciszki z domu Łożyńskiej. 002Kazimierz Wiśniewski, komisarz policji, kapitan rezerwy Wojska Polskiego, ur. 15.01.1893 r. w Krotoszynie, powiat Szubin, w rodzinie Stanisława i Franciszki z domu Łożyńskiej. Uczęszczał do 7 klasowej szkoły ludowej w Mamliczu, w powiecie szubińskim, którą ukończył w 1907 r. Tam też uczestniczył w 1901 r. w strajku szkolnym polskich dzieci. W roku 1908 rozpoczął naukę jako kupiec w niemieckiej firmie „R. Sch. Samelson u. Sohn” w Pakości w powiecie mogileńskim. Jednocześnie uczył się w tamtejszym gimnazjum kupieckim. Po zakończeniu nauki pracował nadal we wspomnianej firmie osiągając m. in. stanowisko kierownika przedsiębiorstwa.  W dniu 9.05.1915 r. został powołany do służby w armii niemieckiej i wysłany na front rosyjski. Od połowy 1916 r. walczył na froncie zachodnim. Po powrocie z frontu podjął pracę w tej samej firmie kupieckiej w Pakości, gdzie zastało go Powstanie Wielkopolskiego. Wstąpił do oddziału ochotników organizowanego w Pakości i walczył w okolicach Inowrocławia. W dniu 24.04.1919 r. ochotniczo zgłosił się do Obrony Krajowej w Poznaniu i z II baonem wyruszył w okolice Rawicza. Tam też walczył w ramach 7 kompanii 159 Pułku Strzelców Wielkopolskich. W końcu lutego 1920 r. odszedł z wojska na własną prośbę i z dniem 01.03.1920 r. rozpoczął pracę w Głównym Urzędzie Ceł w Poznaniu. Od 1 sierpnia tego roku przeszedł do służby w Żandarmerii Krajowej b. Dzielnicy Pruskiej, a następnie do Policji Państwowej. W tym samym miesiącu złożył egzamin przed Komisją dla aspirantów oficerskich. W dniu 01.10.1920 r. otrzymał nominację na aspiranta Policji Państwowej, a w dniu 01.07.1924 r. na podkomisarza. W marcu 1934 r. otrzymał nominację na komisarza Policji Państwowej. Pierwszy przydział w policji otrzymał do Nowego Tomyśla. Od dnia 14.03.1921 r. został przeniesiony do Komendy Policji Państwowej na m. Poznań, gdzie służył w Komisariacie Kolejowym Miasteczko. Od 01.01.1922 r. p. o. komendanta powiatowego w Kościanie. Od 18.04.1922 r. komendant powiatowy w Szamotułach. Następnie służył w , a od 20.08.1925 r. w Kępnie, jako komendant powiatowy. W dniu 08.10.1931 r. objął funkcję komendanta powiatowego Policji Państwowej w Lesznie. Na stanowisku tym pozostał już do wybuchu wojny. Za swoją służbę był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-1921 i Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości. Z dniem 01.09.1939 r. wraz z całą policją powiatu wszedł w skład sił zbrojnych. Z oddziałami Armii „Poznań” wycofywał się z terenu Wielkopolski. Brał udział w bitwie nad Bzurą, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej. Z prowizorycznego obozu jenieckiego udało mu się zbiec i połączyć z rodziną ewakuowaną do Lublina. Około 25.10.1939 r. powrócił wraz z rodziną do Szamotuł i zamieszkał w domu teściów, gdyż w Lesznie poszukiwany był przez gestapo. Podjął wówczas pracę w przejętym przez Niemców „VESTA” Towarzystwie Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia i Gradobicia w Poznaniu (Posensche Feuersozietät), jako agent ubezpieczeniowy. Po wysiedleniu teściów do Generalnego Gubernatorstwa w dniu 13.03.1940 r. wraz z najbliższą rodziną pozostawał w ukryciu. W dniu 07.01.1943 r., na skutek denuncjacji, został aresztowany przez gestapo. Początkowo był przesłuchiwany w siedzibie tajnej policji w Szamotułach. Wkrótce przewieziony został do więzienia gestapo zorganizowanego w dawnym „Domu Żołnierza” w Poznaniu, a następnie do więzienia w Forcie VII w Poznaniu, gdzie przebywał od 20 stycznia w celi nr 39. W dniu 17.02.1943 r. przeniesiono go do więzienia przy ulicy Młyńskiej w Poznaniu. Stamtąd w dniu 06.06.1943 r. został przewieziony do więzienia na ulicy Daniłłowiczowskiej w Warszawie, a w dniu 6 lipca przetransportowany do Obozu Koncentracyjnego na Majdanku, gdzie nadano mu numer obozowy 16931. Tam też zmarł z wycieńczenia 01.10.1943 r.

 

opracował Piotr Krzysztof Marszałek

 

Wykorzystane źródła: Centralne Archiwum Wojskowe, akta personalne Kazimierza Wiśniewskiego;

Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych w Poznaniu, Muzeum Martyrologii Wielkopolan w Forcie VII, dokumenty dotyczące Kazimierza Wiśniewskiego;

Państwowe Muzeum na Majdanku w Lublinie, dokumenty dotyczące Kazimierza Wiśniewskiego;

Relacje Krystyny Wiśniewskiej, córki.

Powrót na górę strony